Κάτι μεταξύ απόλυτης ευτυχίας και εξάντλησης είναι η ζωή των γονιών τους πρώτους μήνες με τα μωρά τους.
Τις νύχτες όμως είναι λες και το κάνουν επίτηδες, αφού ορισμένα μωρά δεν σταματούν το κλάμα. Οι περισσότεροι γονείς πάντως το αποδίδουν στην πείνα.
Πριν από μερικές ημέρες, ωστόσο, ο Ντέιβιντ Χέγκ, καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, παρουσίασε μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Evolution, Medicine and Public Health.
Σύμφωνα τον κ. Χέγκ, τα μωρά που κλαίνε προσπαθούν απλώς να κουράσουν τη μαμά τους, ώστε να καθυστερήσουν την ωορρηξία και να μειώσουν τις πιθανότητες να ξαναμείνει έγκυος.
Αυτό βέβαια δεν το κάνουν συνειδητά, απλά το υπερβολικό κλάμα, ώστε να ξυπνήσουν η μαμά και ο μπαμπάς, βρίσκεται στα γονίδια των παιδιών, στο πλαίσιο της εξελικτικής διαδικασίας.
«Είναι σαφές ότι τα μωρά μπορούν να θηλάσουν όσο γάλα θέλουν για να χορτάσουν και να κοιμηθούν χωρίς να ξυπνήσουν τους γονείς κατά τη διάρκεια της νύχτας» λέει ο Χέγκ. «Χρησιμοποιούν όμως το έντονο κλάμα, για να εμποδίσουν τη μαμά να τους κάνει άλλο αδερφάκι» καταλήγει.
Σας φαίνεται τρελό;
Σε χαλεπούς καιρούς, όταν κυριαρχούσε η φτώχια και η πείνα ή οι μολυσματικές ασθένειες, τα μωρά των οποίων οι γονείς καθυστερούσαν να κάνουν άλλο παιδί, είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης.
Παράλληλα, το ντάντεμα ενός μωρού, ιδιαίτερα τη νύχτα, φαίνεται να εμπόδιζε πολλές γυναίκες να ξανακάνουν μωρό αμέσως μετά από μια εγκυμοσύνη. Μάλιστα, οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι ο νυχτερινός θηλασμός δημιουργεί στη μητέρα μια «στειρότητα» μετά τη γέννα, γνωστή ως αμηνόρροια (είναι η απουσία περιόδου για περισσότερο από έξι μήνες).
Έτσι, αν ένα μωρό “καταφέρει” τη μαμά και το μπαμπά να κάνουν βόλτες όλο το βράδυ προκειμένου να το ταΐζουν μπορεί να καθυστερήσει την «άφιξη» ενός νέου μέλους στην οικογένεια.
Σύμφωνα πάντως με τον Χόλι Ντάνσορθ, ανθρωπολόγο του Πανεπιστημίου του Rhode Island, η ιδέα του Χέγκ δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη την αγάπη, τη ζεστασιά και την ασφάλεια που έχει ανάγκη να αισθανθεί το μωρό κατά τη διάρκεια της νύχτας.
«Δεν είναι τόσο απλό, αποτελεί ωστόσο μια ενδιαφέρουσα προοπτική» καταλήγει ο Ντάνσορθ.
