«Κατά τη διάρκεια του πιο ευτυχισμένου έτους της ζωής μου – τη χρονιά που έμαθα ότι είμαι έγκυος και έφερα στον κόσμο την κόρη μου – ίσως επειδή δεν πίστευα εγώ η ίδια την ευτυχία μου, ένιωθα ότι κάτι θα συμβεί και θα διαταράξει τη γαλήνη μου.
Καθώς λοιπόν το μωρό μου μεγάλωνε ακόμα μέσα μου και κάτι άλλο επίσης μεγάλωνε…
Γρήγορα συνήλθα από τον τοκετό, η κόρη μου ανταποκρινόταν σε όλα τα ορόσημα για την ηλικία μου ακόμη και ένα πρόβλημα με τον θηλασμό που προέκυψε, τελικά το ξεπεράσαμε. Ήμουν αποφασισμένη να θηλάσω την κόρη μου όσο το δυνατόν περισσότερο, έτσι χρησιμοποίησα αντλία μαστού και γέμισα τον καταψύκτη μου σχεδόν στα «μισά του δρόμου» με πακέτα μητρικού γάλακτος.
Όταν επέστρεψα στη δουλειά σταμάτησα τον θηλασμό γιατί ήθελα να περνάω τον ελεύθερό μου χρόνο είτε παίζοντας με το μωρό είτε ρίχνοντας κανέναν υπνάκο. Ένιωσα πολύ καλά όταν επέτρεψα στη δουλειά και κατάφερα να ισορροπήσω γρήγορα τα πράγματα μεταξύ καριέρας και οικογένειας. Τόσο καλά μάλιστα που μέσα μου αναρωτιόμουν μήπως η καθημερινότητά μου παραείναι καλή για να είναι αληθινή;
Αυτό που μεγάλωνε μέσα μου και περίμενε να το ανακαλύψω τελικά το ανακάλυψε ο σύζυγός μου μια μέρα του Δεκέμβρη. Είχαμε και οι δύο άδεια από την δουλειά και χαλαρώναμε στο σπίτι, όταν με χάιδεψε και ένιωσε κάτι περίεργο στο δεξί μου στήθος. Πείσμωσα όταν μου το είπε και επέμεινα πώς ο γιατρός θα το είχε διαπιστώσει αφού τον είχα επισκεφτεί μόλις μια εβδομάδα πριν, για την πρώτη εξέταση στήθους μετά τον τοκετό. Ο γιατρός δεν είχε βρει τίποτα περίεργο, γιατί λοιπόν να μην τον εμπιστευτώ;
Αποφάσισα να περιμένω μερικές μέρες και στη συνέχεια επισκέφτηκα τον γυναικολόγο μου για να δούμε τι ακριβώς ήταν αυτό. Μου είπε νωχελικά πώς δεν ήταν τίποτα, αλλά για να είμαστε σίγουροι να κάνω μια μαστογραφία και ένα υπερηχογράφημα. Κατάφερα να φτάσω στο γραφείο ενός ακτινολόγου εκείνη την ημέρα και ένιωθα ζαλάδες και το στήθος μου συμπιεσμένο σαν ένα σάντουιτς. Ήμουν μόλις 32 ετών και έβλεπα στον ίδιο χώρο γυναίκες 10, 20 και 30 χρόνια μεγαλύτερες μου να υποβάλλονται σε εξετάσεις ρουτίνας.
Ποτέ δεν συνέβη κάτι που να με έκανε να ανησυχώ για το στήθος μου. Ως λίγο υποχόνδρια, κατά καιρούς διάβαζα ιστοσελίδες υγείας και το πόσο σημαντική είναι η πρόληψη για τον καρκίνο του στήθους. Πλέον θα έτρωγα μόνο βιολογικά προϊόντα και όση ώρα καθόμουν εκεί σκέφτηκα να χρησιμοποιώ στο εξής φυσικά προϊόντα ομορφιάς, όπως για παράδειγμα το φυσικό αποσμητικό!
Όταν ο ακτινολόγος ήρθε και μου εξέφρασε την ανησυχία του σχετικά για έναν όγκο τριών εκατοστών που βρέθηκε ένιωσα ένα σκοτεινό σύννεφο να πλανάται πάνω μου… Χρειαζόταν βιοψία μου είπε για να μάθει περισσότερα.
Την επόμενη κιόλας μέρα βρέθηκα στο γραφείο ενός γνωστού μου ακτινολόγου στη Νέα Υόρκη για την βιοψία που άφησε μια μελανιά στο στήθος μου μωβ χρώματος…
Ο σύζυγός μου και εγώ παίζαμε με την κόρη μας στο δωμάτιό της εκείνο το απόγευμα του Δεκεμβρίου, όταν ακτινολόγος με πήρε τηλέφωνο για να μου πει τα αποτελέσματα της βιοψίας. Ναι ήταν καρκίνος. Αλλά ευτυχώς ο όγκος δεν είχε εξαπλωθεί έξω από τον αγωγό γάλακτος. Το προλάβαμε προτού εξαπλωθεί στο εξωτερικό ιστό του μαστού και στους λεμφαδένες μου. Στην αρχή ντρεπόμουν να πω ότι τον όγκο τον ανακάλυψε ο σύζυγός μου αλλά ο γιατρός που με χειρούργησε του έδωσε συγχαρητήρια, καθώς όπως είπε, θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να το αισθανθώ πόσο μάλλον να το βρούμε εγκαίρως δεδομένου ότι ούτε ο γυναικολόγος είχε καταλάβει κάτι στην ψηλάφηση που προηγήθηκε λίγες εβδομάδες πριν.
Την επέμβαση την έκανα ένα πρωινό του Ιανουαρίου. Όταν αργότερα ξύπνησα στο δωμάτιο του νοσοκομείου ζαλισμένη ακόμα από την νάρκωση, αισθάνθηκα πραγματικά ανακουφισμένη που αυτό το κομμάτι του εαυτού μου είχε αφαιρεθεί. Το δύσκολο κομμάτι του μετεγχειρητικού σταδίου ήταν ότι δεν μου επιτρεπόταν να σηκώσω το μωρό μου για σχεδόν δύο βδομάδες. Είμαι επίσης σας χαρακτήρας αρκετά ανεξάρτητη και το γεγονός ότι χρειάστηκα βοήθεια για την φροντίδα του μωρού το διαχειρίστηκα με δυσκολία.
Δεδομένου ότι ο όγκος μου ήταν αρκετά μεγάλος, ένα αξιοπρεπές κομμάτι του στήθους μου έπρεπε να αφαιρεθεί. Όταν πια το στήθος μου ξεπρήστηκε παρατήρησα πόσο μικρότερο έγινε. Βλέπω γυναίκες με κανονικό στήθος και αισθάνομαι μια χροιά ζήλιας. Ο σύζυγός μου λέει ότι είναι «όλα στο κεφάλι μου», αλλά παρατηρώ πως το ένα είναι μικρότερο από το άλλο και τώρα έχει μικρότερη θηλή. Θα πρέπει λοιπόν είτε να το αποδεχτώ είτε να εξετάσω το ενδεχόμενο της επανορθωτικής στήθους.
Μετά από αυτή την σοβαρή περιπέτεια πάντως βλέπω τον κόσμο με άλλο μάτι. Αισθάνομαι τις αισθήσεις μου πιο δυνατές και νιώθω πιο ζωντανή από ποτέ. Θέλω να περνάω τα πρωινά μου παίζοντας με την κόρη μου και τα βράδια να ξαπλώνω στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας απλά τον σύζυγό μου.
Μόλις πριν λίγο καιρό ολοκλήρωσα την τελευταία θεραπεία για το στήθος μου. Υποβλήθηκα σε ακτινοβολία για να βεβαιωθούμε ότι και τα τελευταία καρκινικά κύτταρα έχουν φύγει.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ζω με τον φόβο ότι θα επιστρέψω. Γι’ αυτό και αποφάσισα να μοιραστώ τη ιστορία μου μαζί σας στο όνομα του καρκίνου του μαστού. Δεν πίστευα ότι θα συνέβαινε αυτό ποτέ σε μένα, ειδικά στα 32. Ενθαρρύνω πάντως όλη την οικογένειά μου και τις φίλες μου να κάνουν την αυτοεξέταση γι’ αυτό είναι πραγματικά σημαντικό. Σήμερα αισθάνομαι ευλογημένη!
Αριέλα»
