«Αγαπητές μαμάδες που θηλάζετε, Εντάξει, θα πω απλά αυτό που σκέφτεται ο καθένας. Γιατί γίνεται όλη αυτή η διαμάχη για τον δημόσιο θηλασμό; Σοβαρά τώρα, σας είναι τόσο δύσκολο να καλυφτείτε;
Το θέμα είναι ότι οι ξένοι δεν θέλουν να βλέπουν την θηλή μου (Ναι, αυτό είναι.)
Δεν λέω ότι είναι προσβλητικό, αν και θα μπορούσα να το πω. Έχω κι εγώ θηλάσει όλα τα παιδιά μου και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο για μια μαμά να καλυφθεί με ύφασμα κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Στην αρχή είναι εντάξει, αλλά όταν το μωρό φτάσει τους 6 μήνες είναι πλέον αρκετά μεγάλο και δείχνει τον εκνευρισμό του για την κουβέρτα που του καλύπτει το πρόσωπο την ώρα του φαγητού.
Το έχω ζήσει και το καταλαβαίνω.
Έχω θηλάσει τα παιδιά μου στα πιο μοντέρνα εστιατόρια, στην παραλία, στο γραφείο του γιατρού, στη βιβλιοθήκη, στο αεροδρόμιο, στο μπακάλικο, σε δεκάδες χώρους στάθμευσης. Αλλά έχω καταφέρει να καλύψω με ύφασμα ή έστω με ρούχο την θηλή μου, όσο το παιδί μου θηλάζει.
Πραγματικά είναι τόσο δύσκολο;
Καταλαβαίνω απόλυτα τη σημασία του θηλασμού και εννοείται πώς είναι το καλύτερο ξεκίνημα για τα μωρά. Το καταλαβαίνω και υποστηρίζω όλες τις μαμάδες που το κάνουν, άλλωστε κι εγώ το ίδιο έκανα για τα παιδιά μου. Αλλά ας σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι αγωνιζόμαστε για ένα στίγμα που δεν υπάρχει το 2015. Στις μέρες μας, αν πείτε σε κάποιον ότι θηλάζετε, θα πάρετε επαίνους και συγχαρητήρια. Δεν είναι όπως το 1950 που οι εταιρείες με γάλα εμπορίου δημιούργησαν καμπάνιες για την προώθηση του γάλακτος σκόνης και την αύξηση των πωλήσεων, με αποτέλεσμα οι περισσότερες γυναίκες να πήραν φάρμακα ώστε να τους κοπεί το γάλα.
Σήμερα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Και, αν μη τι άλλο, υπάρχει στίγμα στις γυναίκες που δεν θηλάζουν.
Η αλήθεια είναι, δεν θέλω να δω το γυμνό στήθος σας. Δεν θέλω ούτε ο άντρας μου να το δει, ούτε ο γιος μου που δεν πηγαίνει ακόμα σχολείο.
Όπως και να το κάνουμε, ένα γυμνό στήθος, για τους περισσότερους ανθρώπους στις μέρες μας, μεταφέρει σεξουαλικά μηνύματα. (Λυπάμαι, είναι αλήθεια. Είτε έχεις ένα μωρό κολλημένο πάνω του, είτε όχι), Και, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, όσα παιδιά κι αν έχεις να τρώνε πάνω στον γυμνό μαστό σου, το γεγονός ότι το στήθος συνεχίζει να αποτελεί «γυμνό» δεν αλλάζει στην κοινωνία μας.
Ναι, το στήθος σας είναι όμορφο. Ναι, ταΐζει τα μωρά σας. Ναι, είναι κάτι φυσικό.
Αλλά, ξέρετε κάτι;
Ήταν η μήτρα σας που βοήθησε στο να γεννηθούν αυτά τα μωρά. Δεν βλέπω να την μοστράρετε πουθενά.
Μπορεί να φταίω εγώ. Μπορεί να είμαι αφελής. Μπορεί να προσπαθείτε να αποδείξετε κάτι που εγώ απλά δεν καταλαβαίνω. Η κάθε γυναίκα γίνεται μαμά με τον δικό της τρόπο και αυτό είναι υπέροχο. Πραγματικά πιστεύω ότι είναι σπουδαίο το ότι κάθε μαμά είναι διαφορετική.
Όπως και να έχει, όμως, αυτή είναι η δική μου άποψη: αν δεν είστε αδερφή μου, μαμά μου ή κολλητή μου, ειλικρινά θα το εκτιμούσα να μην βλέπω τα στήθη σας. Λυπάμαι.
Μη σταματάτε, λοιπόν.
Θηλάστε τα παιδιά σας στην παιδική χαρά, στο εμπορικό κέντρο, στη μέση της εκκλησίας (το έχω κάνει). Θηλάστε τα μέχρι τα 4, δεν με αφορά (μπράβο σας κιόλας, αν το κάνετε!). Αλλά μη με μισείτε επειδή δεν θέλω να βλέπω τα γυμνά σας στήθη.
Με εκτίμηση,
Μία πρώην θηλάζουσα μαμά.»
Αυτή η θέση δεν έχει σκοπό να ξεκινήσει έναν «πόλεμο» κατά του δημοσίου θηλασμού. Είναι απλά η άποψη μιας μαμάς blogger, της Janie Porter και δημοσιεύτηκε στο blog της SheJustGlows.
