Ο θηλασμός αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες διαμάχες μεταξύ των μαμάδων (και όχι μόνο) με τις δύο πλευρές να υποστηρίζουν η κάθε μία τη θέση της με πάθος και θέρμη.
Σίγουρα τα οφέλη του θηλασμού είναι τεράστια και αδιαμφισβήτητα. Ωστόσο οι γυναίκες που επιλέγουν να ταΐσουν το μωρό τους με το μπιμπερό αισθάνονται ότι πρέπει να απολογηθούν για αυτήν τους την απόφαση και αντιμετωπίζονται επικριτικά από τις άλλες μαμάδες.
Αυτό το άρθρο δεν έχει σκοπό να πάρει κάποια θέση επί του θέματος αλλά να παρουσιάσει και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Διαβάστε τις παρακάτω 5 ιστορίες μαμάδων που εξηγούν τους λόγους για τους οποίους επέλεξαν το μπιμπερό αντί του θηλασμού.
«Θήλασα τα δύο από τα πέντε παιδιά μου, αλλά όταν γεννήθηκε το τρίτο μου παιδί είπα στον άντρα μου: Το τελευταίο πράγμα που θα κάνω, είναι να θηλάσω. Και μου απάντησε: Εντάξει, τότε μην το κάνεις. Έτσι κι έγινε. Αισθάνθηκα υπέροχα και πολύ απελευθερωμένη.» Λίζα.
«Είμαι μια μαμά δύο παιδιών που υιοθέτησα και ένα από τα πράγματα που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση για το θέμα της διατροφής είτε με το μπιμπερό είτε με θηλασμό, είναι πώς υπάρχει λίγη μέριμνα για το πώς είναι χτισμένες οικογένειες όπως η δικιά μας, με αποτέλεσμα η κοινωνία να μη σκέφτεται πώς υπάρχουν και μαμάδες που δεν είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν αλλά το μπιμπερό να είναι η μόνη επιλογή. Οι διαφημίσεις στην τηλεόραση, τα άρθρα στα περιοδικά ανατροφής παιδιών, τα φυλλάδια στα ιατρεία, οι συζητήσεις στο πάρκο με άλλες μαμάδες, όλα προάγουν τον θηλασμό… που όμως δεν είναι βιώσιμη λύση για όλες τις μητέρες, και όχι μόνο επειδή έχουν χαμηλή παραγωγή γάλακτος…» Μάγκι
«Όταν γεννήθηκε ο γιος μου άρχισα να τον θηλάζω χωρίς να ξέρω ότι δεν το κάνω σωστά. Δεν γαντζωνόταν πάνω μου, αλλά σαν νέα μαμά που ήμουν δεν ήξερα ότι είναι λάθος. Οι νοσοκόμες στο μαιευτήριο με είδαν που θήλαζα τον μικρό και μου είπαν ότι το κάνω σωστά, οπότε και συνέχισα. Δυο μέρες μετά το βάρος του μωρού μου μειώθηκε! Η μαία αντιλήφθηκε το λάθος και ο γιος μου άρχισε να τρέφεται σωστά. Έπρεπε όμως να αναπληρώσει και για τις προηγούμενες ημέρες. Θήλαζε γάλα για τουλάχιστον 1 ώρα κάθε φορά και έκανε ένα διάλειμμα 15 λεπτών και μετά συνέχιζε! Μετά από 72 ώρες συνεχούς θηλασμού ένιωσα να καταρρέω συναισθηματικά και σωματικά. Πονούσε τόσο πολύ το στήθος μου που ό,τι ρούχο και να φόραγα ο πόνος ήταν αφόρητος. Μετά από μερικές ημέρες και σε συνεννόηση με τον γιατρό μου αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την αντλία μητρικού γάλακτος. Φαίνεται όμως ότι δεν το έκανα σωστά με αποτέλεσμα να μειωθεί το γάλα μου. Για να χορτάσει το μωρό αναγκάστηκα να του δώσω και γάλα εμπορίου σε συνδυασμό με το μητρικό. Τελικά δεν κατάφερα να θηλάσω για περισσότερες από 8 βδομάδες… Ακόμα και σήμερα αισθάνομαι ενοχές αλλά πιστεύω πώς εμείς οι μητέρες μεταξύ μας δεν θα έπρεπε να κατηγορούμε η μια την άλλη αλλά να αλληλοϋποστηριζόμαστε!» Λιάνα
«Πριν ακόμα γεννήσω είχα αποφασίσει να θηλάζω το μωρό μου για τους 12 πρώτους μήνες. Δυσκολεύτηκα όμως πάρα πολύ με τον θηλασμό καθότι ήρθα αντιμέτωπή με την επιλόχειο κατάθλιψη. Επί έξι εβδομάδες θήλαζα τον γιο μου με δάκρυα στα μάτια, άγχος και στρες. Μισούσα το κάθε δευτερόλεπτο. Ήταν τόσο επώδυνο! Επισκέφτηκα τον γιατρό μου, μου είπε πως έχω μαστίτιδα και να επιμείνω με τον θηλασμό. Μια εβδομάδα αργότερα επέστρεψα με χειρότερα συμπτώματα. Το στήθος μου ήταν διογκωμένο αλλά ο γιατρός μου είπε πώς πρέπει να συνεχίσω να προσπαθώ να αδειάσει το στήθος μου από το γάλα και μου έδωσε αντιβιοτικά. Ταξιδέψαμε εκτός πόλης για δύο εβδομάδες αλλά η μαστίτιδα χειροτέρεψε. Ξύπναγα κάθε μέρα με δάκρυα στα μάτια. Ήταν τόσο διογκωμένο το στήθος μου που κανένα από τα ρούχα μου δεν μου έκανε. Ενώ επιστρέφαμε από το ταξίδι μας ο σύζυγός μου σταμάτησε σε ένα παρκινγκ ώστε να μπορέσω να θηλάσω με την ησυχία μου. Ένιωσα όμως ότι το στήθος μου θα εκραγεί. Πήρα τον γιατρό μου τηλέφωνο και μου είπε να περάσω κατευθείαν από το ιατρείο του. Τελικά η μαστίτιδα εξελίχθηκε σε σκληρή μάζα (απόστημα) και στα 24 μου έκανα μερική μαστεκτομή. Κάπου εκεί τελείωσε το ταξίδι θηλασμού. Συνεχίζω όμως να υποστηρίζω τον θηλασμό με κάθε τρόπο. Νομίζω ότι είναι ό,τι καλύτερο για τα μωρά. Πονάω πολύ που δεν τα κατάφερα τελικά. Στην αρχή ντρεπόμουν να βγάζω το μπιμπερό δημόσια ή να αγοράζω το γάλα σε σκόνη στα σούπερ μάρκετ. Σήμερα πάντως είμαι ευτυχισμένη που έχω ένα πολύ υγιές, έξυπνο και όμορφο μωρό.» Ναταλία
«Όταν τα δίδυμα μωρά μου ήταν περίπου 4 μηνών, ξαφνικά άρχισαν να θηλάζουν λιγότερο. Επειδή το γάλα μου δεν ήταν αρκετό τους έδινα μητρικό αλλά και ξένο γάλα με μπιμπερό. Μια ειδικός γαλουχίας μου είπε να κόψω το μπιμπερό αλλά να συνεχίσω να τα θηλάζω. Είπε ότι θα φάνε, αν είναι αρκετά πεινασμένα. Ευτυχώς, δεν την άκουσα γιατί συνειδητοποίησα ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι τα μωρά μου να είναι χορτασμένα και υγιή. Αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φάνε από το μπιμπερό, ας είναι. Σταμάτησα να θηλάζω και έπιναν γάλα αποκλειστικά από το μπιμπερό. Έτσι μάλιστα μπορούσε και ο σύζυγός μου να βοηθήσει περισσότερο και ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι. Προσπάθησα να τους θηλάσω αρκετές φορές, αλλά ήταν αρνητικά κάθε φορά. Τελικά εγκατέλειψα τον αγώνα όταν τα μωρά μου ήταν περίπου 9 μηνών. Ειλικρινά, ήμουν εξαντλημένη αφού τα θήλαζα 8 φορές την ημέρα και ήθελα το σώμα μου πίσω! Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου που τα κατάφερα για αυτό το διάστημα και χαρούμενη που προχωρήσαμε στο μπιμπερό.» Λάουρα
