«Έχω ένα μόνο παιδί και προφανώς κάποιοι άνθρωποι θεωρούν πώς ένα ίσον κανένα.
Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά τα σχόλια που ακούω κατά καιρούς και τις ερωτήσεις από αγνώστους τύπου «Ω, μα πρέπει να αποκτήσει μια μέρα έναν αδερφό ή αδερφή» ή «Δεν σκοπεύεις να κάνεις δεύτερο παιδάκι;»
Όχι, μόνο ένα.
Λες και μόνο ένα παιδί δεν είναι ευλογία ή δεν είναι δώρο. Λες και «ένα» παιδί είναι βδέλυγμα.
Στη συνέχεια, βέβαια, υπάρχουν και τα σχόλια τύπου ότι τα μοναχοπαίδια γίνονται εγωιστές, ότι γίνονται κακομαθημένα και μεγαλώνουν μοναχικά.
Για να είμαι ειλικρινής όλα αυτά που ακούω κατά καιρούς το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν το αίμα μου να βράζει. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ένιωθα μεγάλη ανασφάλεια γνωρίζοντας ότι το κοριτσάκι μου θα μεγαλώνει μόνο του, χωρίς αδέρφια. Αφού όμως υπέφερα από υπερέμεση κύηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου και κινδύνεψα δύο φορές να χάσω το μωρό, θεώρησα πώς το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω για μένα είναι να μην επιχειρήσω δεύτερη εγκυμοσύνη.
Επιπλέον τα έφερε έτσι η ζωή που χώρισα με τον σύζυγό μου οπότε τώρα που είμαι στα τέλη των 30 μου θα πρέπει να βρω πραγματικά έναν εκπληκτικό σύζυγο που θα με φροντίζει κατά τη διάρκεια της υπερέμεσης κύησης και να με παντρευτεί και σχετικά γρήγορα. Στατιστικά και μόνο οι πιθανότητες να βρεθεί ένας τέτοιος άντρας
είναι πολύ λίγες ακόμη κι αν «το μαγαζί» είναι ακόμα ανοιχτό. Έχω λοιπόν συμβιβαστεί με το γεγονός ότι το υπόλοιπο της ζωής μου θα είναι μια παράσταση για δύο – για την κόρη μου και για εμένα!
Και μην νομίζετε ότι ήταν μια εύκολη απόφαση για μένα. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με τέσσερα κορίτσια, στην οποία εγώ είμαι η μικρότερη. Μου αρέσει ωστόσο η σιωπή της μοναξιάς. Μπορεί για κάποιους άλλους η σιωπή να είναι παραφροσύνη εγώ όμως το θεωρώ εξαιρετικά παρήγορο να μπορώ να βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Η παιδική μου ηλικία με τέσσερις γυναίκες ήταν γεμάτη παροξυσμούς και πάντα αναρωτιόμουν για το πώς μεγαλώνει κανείς χωρίς να τον πειράζουν. Εκτός αυτού χαίρομαι που η κόρη μου είναι το υπ ‘αριθμόν ένα αστεράκι στον πλανήτη μας για μένα. Αντί να αισθάνονται άσχημα μου αρέσει το γεγονός που έχω μόνο ένα παιδί. Εδώ είναι οι έξι λόγοι για τους οποίους δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα με την απόφασή μου!
Τα χρήματα
Πριν χωρίσω με τον πρώην σύζυγό μου τα οικονομικά μας ήταν σφιχτά. Τώρα που είμαι μια χωρισμένη μητέρα τα πράγματα είναι ακόμα πιο σφιχτά. Επειδή δεν προέρχομαι από ευκατάστατη οικογένεια θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το αίσθημα του άγχους που είχα κι εγώ ως παιδί για τα οικονομικά μας προβλήματα. Με καταπραΰνει το γεγονός να ξέρω ότι έχω μόνο ένα παιδί για να του δώσω τα πάντα. Αν η κόρη μου θέλει να κάνει μια δραστηριότητα ή να πάει κάπου μια βόλτα ή να δούμε μαζί μια παράσταση στο θέατρο, μπορούμε να το κάνουμε. Αν όμως είχα κι άλλο παιδί θα έπρεπε να τα στερήσω όλα αυτά από το παιδί μου.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι θα πρέπει να περιμένουν μέχρι να αποκτήσουν αρκετά χρήματα ώστε να κάνουν άλλο ένα παιδί. Είναι δικαίωμα του καθενός όμως να πράττει όπως νομίζει. Θυμάμαι όμως αυτό που είχε πει κάποτε ο Michael Jackson «Αν δεν μπορείτε να ταΐσετε το μωρό σας, τότε ναι μην κάνετε μωρό» και ναι με βρίσκει σύμφωνη.
Ο χρόνος
Κάποτε καθόμουν σπίτι και ήμουν μια χαρωπή νοικοκυρά. Τώρα όμως δουλεύω περίπου 40 ώρες την εβδομάδα (ή και περισσότερο.) Ο χρόνος μου λοιπόν είναι περιορισμένος. Αισθάνομαι ενοχές όταν δεν βλέπω την κόρη μου εξαιτίας της δουλειάς ή ακόμη και τις μέρες που είναι με τον πατέρα της. Ένα άλλο παιδί απλά θα περιόριζε ακόμη περισσότερο τον χρόνο που της προσφέρω και δεν μου αρέσει αυτό. Όσες ελεύθερες ώρες μου επιτρέπει το πρόγραμμά μου θέλω να τις περνάω με το κοριτσάκι μου!
Το δέσιμο
Σαν παιδί θυμάμαι πώς πάντα κυνηγούσα τις μεγαλύτερες αδερφές μου που ηταν σχεδόν εννιά, επτά και έξι χρόνια μεγαλύτερές μου. Μισούσα το γεγονός πώς πάντα έμενα στην «απέξω», φυσικά λόγω της μεγάλης ηλικιακής διαφοράς. Επιπλέον με τόσα πολλά αδέρφια είναι λογικό να υπάρχουν συγκρούσεις. Με την κόρη μου όμως είμαστε οι δυο μας. Δεν είμαι απασχολημένη φροντίζοντας κάποιο άλλο παιδί. Έχει όλη την προσοχή μου στραμμένη πάνω της και είμαστε πολύ δεμένες μεταξύ μας. Στο σπίτι μου, ήρθα κοντά με τους γονείς μου όταν πια οι άλλες τρεις αδερφές μου είχαν μεγαλώσει και έφυγαν από το σπίτι. Μου αρέσει που έχω όλο τον χρόνο δικό μου να γνωρίζω καλύτερα την κόρη μου, τον χαρακτήρα της και να περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί. Ξέρω ότι είμαι η μητέρα της κι ότι δεν είμαστε φίλες αλλά όταν μεγαλώσει θα ήθελα να γίνουμε φίλες.
Τα αδέρφια δεν είναι πάντα αγαπημένα
Όλοι λένε πόσο αγαπημένοι είναι τα αδέρφια μεταξύ τους. Σύμφωνοι, τα αδέρφια δίνουν πολλή αγάπη ο ένας στον άλλον αλλά δεν είναι πάντα ανιδιοτελής. Η σχέση μεταξύ αδερφών μπορεί καμιά φορά να είναι και ανύπαρκτη. Έχω να μιλήσω με μία αδερφή μου από τον Αύγουστο παρά το γεγονός ότι μένουμε κοντά. Με την δεύτερη μιλάμε μέσω των social media και είναι ωραίο. Με την τρίτη μόνο έχω στενή σχέση αλλά μαλώνουμε συχνά και υπάρχουν περίοδοι που δεν μιλιόμαστε. Έτσι χτίσαμε τις ζωές μας και αυτό πλέον δεν αλλάζει. Αγαπάμε η μία την άλλη με τον τρόπο μας.
Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να εγγυηθεί το γεγονός ότι τα αδέρφια θα είναι και οι καλύτεροι φίλοι μεταξύ τους. Φυσικά όλοι οι γονείς αυτό ελπίζουν αλλά η πραγματικότητα δεν είναι πάντα έτσι. Μπορεί λοιπόν η κόρη μου να «χάνει» την αδερφική αγάπη αλλά γλιτώνει και τις συγκρούσεις. Ίσως γι’ αυτό να είναι τόσο ανεξάρτητη και ώριμη.
Η καριέρα μου
Ναι, το είπα και προηγουμένως. Είμαι όμως παθιασμένη με την καριέρα μου ως συγγραφέας. Λατρεύω τη δουλειά μου! Με ένα παιδί, μπορώ και αφιερώνω περισσότερο χρόνο στις φιλοδοξίες μου και δεν αισθάνομαι άσχημα γι’ αυτό. Μου αρέσει που είμαι μητέρα αλλά μου αρέσει να είμαι και η Λάουρα. Με την σειρά του το παιδί βλέπει μια δυναμική και ευτυχισμένη γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της και ό, τι θέλει το καταφέρνει! Δεν είναι ένα τέλειο παράδειγμα για ένα μικρό κορίτσι;
Η υγεία μου
Είχα τρεις εγκυμοσύνες και στις δύο από αυτές είχα υπερέμεση κύηση. Όπως βλέπετε όμως έχω μόνο ένα παιδί. Με απλή λογική μπορείτε να καταλάβετε ότι δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη και ούτε να μείνω έγκυος ήταν εύκολο για μένα. Τώρα που είμαι υγιής δεν ξέρω αν μπορώ να μπω και πάλι στην διαδικασία της εγκυμοσύνης ή να περάσω μια στεναχώρια ή απώλεια. Ποιος μπορεί να με κατηγορήσει;
Το νούμερο 1 δεν είναι ο αριθμός της μοναξιάς
Υποστηρίζω όλους όσους θέλουν να κάνουν πολλά παιδιά, να κάνουν μόνο ένα ή να μην κάνουν και κανένα. Μπορώ να καταλάβω τις χαρές σε όλα αυτά τα σενάρια αλλά δεν είναι δική μου δουλειά να σχολιάζω. Εύχομαι μόνο οι ξένοι να σταματήσουν μια μέρα να σχολιάζουν εμένα και την απόφασή μου. Άλλωστε η κόρη μου έχει την αγάπη και από τους δύο γονείς.
Και μετά από αυτές τις δύσκολες εγκυμοσύνες, είμαι ευγνώμων που ο Θεός μου χάρισε ένα παιδί, που έχω την υγεία μου και αυτό το δέσιμο μαζί της. Είναι ευλογία να είσαι μητέρα, είναι η δυσκολότερη δουλειά που έχω κάνει ποτέ αλλά και εκείνη που μου έχει φέρει τη μεγαλύτερη χαρά!
Λάουρα.»
