Φανταστείτε για μια στιγμή ότι έχετε απαχθεί από εξωγήινους σε έναν μακρινό πλανήτη και περιτριγυρίζεστε από άγνωστους γίγαντες που μιλούν μια ακαταλαβίστικη γλώσσα.
Δύο από αυτούς τους αγνώστους σάς παίρνουν υπό την προστασία τους. Εσείς εξαρτάστε πλήρως από αυτούς για να εκπληρώσετε τις ανάγκες και τις επιθυμίες σας: πείνα, δίψα, άνεση και –πρωτίστως- την σιγουριά ότι είστε ασφαλείς στα τεράστια χεριά τους. Έπειτα φανταστείτε ότι ξαφνικά κάτι πάει πολύ άσχημα: πονάτε κάπου ή διψάτε αφόρητα ή χρειάζεστε μία αγκαλιά. Τι κάνετε; Το μοναδικό που γνωρίζετε: Κλαίτε!
Ωστόσο τα δύο αυτά άτομα τα οποία είναι τα μοναδικά που εμπιστεύεστε, αγνοούν πλήρως το κλάμα σας και εσείς δεν έχετε άλλο τρόπο για να τους εξηγήσετε τι συμβαίνει. Πλέον έχετε ένα πρόβλημα, μεγαλύτερο από αυτό που είχατε πριν: Αισθάνεστε τελείως μόνοι και αβοήθητοι σε έναν ξένο κόσμο.
Ένα μωρό, λοιπόν, για να δείξει την δυσφορία του έχει ως μοναδικό όπλο το κλάμα. Αν ως γονείς δεν κάνουμε τίποτα, το μόνο που μπορεί να συμπεράνει είναι ότι δεν το αγαπάμε. Δεν έχει ακόμα την ικανότητα να καταλάβει ότι μπορεί να απλώς να είμαστε απασχολημένοι με άλλα πράγματα. Δεν έχει, λοιπόν, σημασία πόσο αγαπάμε κατά βάθος το μωρό μας αλλά πόσο του δείχνουμε ότι το αγαπάμε.
Πολλοί άνθρωποι ίσως σας συμβουλέψουν να αφήνετε το μωρό σας να ξεσπάει. Ωστόσο δεν μπορείτε να κακομάθετε ένα βρέφος. Μπορεί απλώς να δυσκολευθείτε να καταλάβετε τι θέλει το μωρό σας να σας πει.
Ο ψυχολογικός αντίκτυπος
Σε κανέναν δεν αρέσει να τον αγνοούν. Κάτι τέτοιο κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται αβοήθητο και θυμωμένο και δεν υπάρχει λόγος να κάνετε ένα μωρό να αισθανθεί έτσι. Άλλωστε, η άμεση ανταπόκριση των γονέων στο κλάμα του μωρού ήταν αδιαμφισβήτητη για χρόνια μέχρι πρόσφατα. Στην σύγχρονη κουλτούρα έχει περάσει η πεποίθηση ότι το κλάμα του μωρού είναι κάτι αναπόφευκτο και άρα μπορεί να αγνοηθεί με το επιχείρημα «να μην κακομάθει το παιδί». Ωστόσο, το πώς θα ανταποκριθείτε στο κλάμα του μωρού επηρεάζει το πώς θα αναπτυχθεί ο μεταξύ σας δεσμός, ιδιαίτερα τις πρώτες εβδομάδες της ζωής του. Όταν, λοιπόν πηγαίνετε κοντά του όταν το ακούτε να κλαίει, το μωρό αισθάνεται ότι το προστατεύετε και το νοιάζεστε. Μπορεί να μην το καταλαβαίνει 100% αλλά με τον καιρό θα δημιουργήσετε έτσι μία σχέση αγάπης. Μην ξεχνάτε ότι η αγάπη των γονιών δεν μπορεί ποτέ να είναι υπερβολική. Έρευνες, μάλιστα, έχουν δείξει ότι τα μωρά των οποίων οι ανάγκες δεν ικανοποιούνται, μεγαλώνοντας γίνονται περισσότερο απαιτητικά και όχι λιγότερο. Διαφορετική έρευνα, έχει δείξει ότι τα παιδιά που είχαν περισσότερη φροντίδα και αγάπη ως βρέφη, μεγαλώνοντας αισθάνονται λιγότερες ανασφάλειες και γίνονται πιο στοργικοί.
Παρόλο που το να το αφήνετε να κλαίει δεν συνίσταται για τα βρέφη, αν είστε έτοιμη να πάθετε νευρικό κλονισμό, το καλύτερο που έχετε να κάνετε προκειμένου να αποφύγετε ακραίες λύσεις όπως το ταρακούνημα του μωρού, είναι να το αφήσετε σε άτομα της εμπιστοσύνης σας ώστε να κάνετε ένα διάλλειμα.
