Τα περισσότερα παιδιά λένε την πρώτη τους λεξούλα μέχρι να γίνουν 14 μηνών ενώ μέχρι να κλείσουν το δεύτερο έτος της ζωής του, συνήθως μπορούν να πουν 50 λέξεις.
Όχι όμως ότι μπορούν να επικοινωνήσουν 100% και να κάνουν ολοκληρωμένες προτάσεις. Υπάρχουν ακόμη πολλή δουλίτσα για τους γονείς και συνήθως σε αυτή την ηλικία καταβάλουν και τη μεγαλύτερη προσπάθεια προκειμένου να καταλάβουν τι θέλει να τους πει το παιδί τους. Πάρτε μια μικρή ιδέα:
- Ναι σου λέω, ήθελα μακαρόνια. Σε είδα που τα μαγείρευες και τώρα που είναι εδώ μπροστά μου, προτιμώ μια σούπα. Άλλαξα γνώμη!
- Μπορώ να καταλάβω από το χαζό χαμόγελο ότι δεν πήρες και πολύ στα σοβαρά αυτό που σου είπα. Δεν είναι αυτές οι κάλτσες που ήθελα να φορέσω.
- Σε άκουσα που είπες μια κακιά λέξη. Τώρα θα τη λέω κι εγώ ξανά και ξανά. Σ’ ευχαριστώ μαμά, είσαι η καλύτερη δασκάλα.
- Σταμάτα να προσπαθείς να μη βοηθάς. Μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου. Ναι και μου αρέσει πολύ που φοράω το παντελόνι για καπέλο.
- Κοίτα το πρόσωπό μου. Δεν πρόκειται να κάτσω στο κάθισμα του αυτοκινήτου χωρίς να δώσω τη μάχη μου . Θέλω να δω πόσο δυνατά μπορώ να φωνάξω!
- Σου έδωσα το πινέλο μου αλλά δεν σου είπα να ζωγραφίσεις. Φυσικά και κλαίω! Κατέστρεψες τη ζωγραφιά μου! Όχι δεν θέλω το πινέλο μου, θέλω τη ζωγραφιά μου, όπως ήταν στην αρχή.
- Έπρεπε να σε προειδοποιήσω πριν πάμε στην παιδική χαρά ότι σήμερα δεν είχα όρεξη να παίξω με άλλα παιδάκια ούτε να μοιραστώ τα παιχνίδια μου.
- Σε ευχαριστώ για το μάθημα τουαλέτας σήμερα. Ανυπομονώ να πω στη γιαγιά τις καινούργιες λέξεις που έμαθα και στους γείτονες και σε όλο τον κόσμο: τσίσα, κακά, πιπί.
- Ναι το βλέπω ότι είναι ακόμα σκοτεινά έξω αλλά σου λέω είναι πρωί. Τώρα μπορώ να σηκωθώ και να έρθω στο κρεβάτι σου, μαμά.
- Πραγματικά θαυμάζω την επιμονή σου για έναν βραδινό ύπνο στις 19:00. Σ’ ευχαριστώ αλλά λέω να αρνηθώ.
- Αυτό το αστείο δεν θα παλιώσει ποτέ. Το να κοιμάμαι τα βράδια μαζί σας. Τώρα κοιμάστε και οι δύο στριμωγμένοι ενώ εγώ έχω άπλα στη μέση. Όνειρα γλυκά!
- Τι εννοείς όταν λες να κάνω κακάκια; Στη μέση του σαλονιού; Δεν σε καταλαβαίνω.
- Αν δεν σηκωθείς τώρα αμέσως θα χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου και θα έρθω να κάτσω πάνω στο κεφάλι σου.
- Νομίζω ότι ξέρεις όπως κι εγώ ότι όλα αυτά τα σπαθιά τα χρειαζόμαστε στο σπίτι . Μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μόνο ένα αγαπημένο.
- Ξέρω ότι σου είπα ότι θέλω να περπατήσω και δεν θέλω να καθίσω στο καροτσάκι. Τώρα όμως άλλαξα γνώμη. Πρέπει να με κουβαλήσεις σπίτι.
- Ποτέ δεν έχω ταπεινωθεί τόσο! Πώς τολμάς να λες στις φίλες σου πόσες φορές την ημέρα πηγαίνω τουαλέτα . Αυτό έμελλε να είναι το μικρό μας μυστικό.
- Όχι δεν θέλω μήλο. Όχι δεν θέλω αβοκάντο. Όχι δεν θέλω τη σούπα σε αυτό το μπολ. Θέλω τα πατατάκια.
- Τι χαζή ερώτηση. Αισθάνομαι προσβεβλημένος. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι ζωγράφισα έναν σκύλο;
- Όλοι έχουμε ελαττώματα μαμά. Μου αρέσει να παίζω με το ρολό της τουαλέτας και με το τηλεκοντρόλ και με το τηλέφωνό σου επίσης. Πότε επιτέλους θα το καταλάβεις;
