Παρόλο που το «δάγκωμα» αποτελεί μια συμπεριφορά που ανησυχεί τους γονείς, ωστόσο, αποτελεί μία συχνή και τυπική συμπεριφορά των νηπίων.
Oι ειδικοί ισχυρίζονται ότι πολλά παιδιά περνάνε αυτή τη φάση, και θεωρούν ότι δεν είναι δείγμα προβληματικής συμπεριφοράς. Αυτό που πρέπει να κάνουν οι γονείς είναι να κατανοήσουν γιατι συμβαινει αυτό.
Στην ηλικία των δύο, terrible twos τα λένε οι Αμερικάνοι τα τρομερά δίχρονα, τα παιδιά δεν έχουν κατά κανόνα αναπτύξει τον λογο σε βαθμό αποτελεσματικής επικοινωνίας, ούτε την ωριμότητα να κατανοήσουν γιατί μπορεί να πιέζονται. Το δάγκωμα είναι αντανακλαστική κινηση που μπορεί να συνδέεται με άγχος, στεναχώρια ή εκνευρισμό.
Δείξτε στο παιδί σας ότι δεν είναι σωστό να δαγκώνει, χαρακτηρίζοντας κακή την πράξη, αλλά όχι το ίδιο το παιδί, μη φωνάζετε και μην ουρλιάζετε… Ακόμη κι αν χάνετε την ψυχραιμία σας, θυμηθείτε ότι το παιδί δεν έχει ολοκληρωμένη σκέψη, δεν έχει σκεφτεί τις συνέπειες, και είναι δουλειά σας να του τις μάθετε. Με ηρεμία όμως, όχι με φωνές, ούτε φυσικά κακοποιώντας το.
Ο τόνος σας μπορεί να είναι αυστηρός ακόμη και χωρίς να φωνάζετε. Μιλήστε αυστηρά με ήρεμη φωνή και πείτε του ότι οι άνθρωποι πονάνε όταν κάποιος τους δαγκώσει.
Εξηγήστε του ότι, όταν είναι θυμωμένο ή στενοχωρημένο υπάρχουν άλλες καλύτερες εναλλακτικές δυνατότητες επικοινωνίας εκτός από το δάγκωμα.
Κάτι άλλο που μπορείτε να κάνετε είναι μία άμεση επίπτωση. Απομακρύνετε το παιδί από το σημείο που έπαιζε, ώστε να αντιληφθεί τη συνέπεια που είχε η πράξη του. Εναλλακτικά, αν είστε σπιτι, πάρτε του το παιχνίδι που προτιμάει ή που παίζει, ή στερήστε του μια συνήθεια που τον ευχαριστεί.
Αν δείτε το παιδί σας να ζορίζεται και υποπεύεστε ότι θα δαγκώσει, δράστε προληπτικά και αποσπάστε του την προσοχή ή πάρτε το μια αγκαλιά να το ηρεμήσετε. Μην το αφήσετε να ξεσπάσει αν μπορέσετε να διακρίνετε από πριν τί θα ακολουθήσει… Ενας από τους ρόλους σας ως γονιού, ειναι να μάθετε να διαβάζετε το παιδί σας και να το ηρεμείτε. Είτε κατόπιν εορτής, είτε προληπτικά.
