Αν το νήπιο παιδί σας γίνεται αυθάδης στο τραπέζι, τι κάνετε; Του δίνετε τον χρόνο του να ηρεμήσει ή του απαγορεύετε να παίξει με ένα αγαπημένο παιχνίδι; Και πώς αντιδράτε όταν το μεγαλύτερο παιδί σας βαριέται να κάνει επανάληψη στα μαθήματά του;
Αλήθεια, πώς αντιμετωπίζετε τα παιδιά στην εφηβεία που αρχίζουν να βγαίνουν και να επιστρέφουν σπίτι αργότερα από τη συμφωνημένη ώρα;
Αντιμέτωποι με τέτοιου είδους προβλήματα έρχονται όλοι οι γονείς και λογικό είναι να αναρωτιούνται τι είδους τεχνικές να χρησιμοποιήσουν για να επιβληθούν στα παιδιά τους.
Η αλήθεια είναι πάντως πώς στην εποχή μας, οι γονείς έχουν την τάση να μην είναι αρκετά αυστηροί με τα παιδιά τους και ο καθένας προσπαθεί να είναι φίλος. Αυτό επειδή είναι γνωστό πλέον πως η υπερβολική αυστηρότητα μπορεί να υπονομεύσει τις προσπάθειες των παιδιών να κάνουν το σωστό.
Σε κάθε περίπτωση αν αναρωτιέστε μήπως εξαντλείτε στην αυστηρότητά σας πάνω στα παιδιά, δείτε παρακάτω κάποια σημάδια που το επιβεβαιώνουν καθώς και προτάσεις για το τι μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό.
Έχετε πάρα πολλούς κανόνες
Είναι σημάδι ότι παρά είστε αυστηροί – ακόμα κι αν είναι για καλό – αν έχετε πάρα πολλούς κανόνες τους οποίους δεν μπορείτε να επιβάλλετε. Αντιθέτως αν έχετε λίγους κανόνες, είναι ευκολότερο να δείξετε συνέπεια.
Οι απειλές πάνε κι έρχονται
Οι φράσεις τύπου «Θα πετάξω τα παιχνίδια σου» ή «Θα κάνεις πολύ καιρό να ξαναπαίξεις με αυτό το παιχνίδι», δεν λειτουργούν. Αν το παιδί σας συμμορφώνεται – για την ώρα – το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να υποχωρήσετε. Κα αν το καλοσκεφτείτε, το μόνο που καταφέρνετε είναι μια «κενή απειλή» και μια άσχημη συμπεριφορά προς το παιδί. Σκεφτείτε προσεκτικά τις συνέπειες, πριν τις ξεστομίσετε.
Οι κανόνες υπερβαίνουν τα όρια
Οι γονείς μπορούν και πρέπει να θέτουν κανόνες για το πως ένα παιδί πρέπει να συμπεριφέρεται στο σχολείο, πώς αντιμετωπίζει τους άλλους ανθρώπους και τα θέματα ασφάλειας. Αλλά οι κανόνες σχετικά με προσωπικά ζητήματα – για παράδειγμα ποιο όργανο πρέπει να μάθει να παίζει – είναι καθαρά απόφαση του παιδιού.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι οι γονείς και τα παιδιά δεν συμφωνούν πάντοτε για το ποια θέματα είναι προσωπικά και ποια σχετίζονται με το ήθος και την ασφάλεια. Για παράδειγμα η μουσική με βίαιους ή ακατάλληλους στίχους είναι ενοχλητική για τον γονιό, αλλά ο έφηβος δεν το δέχεται και θεωρεί πως τα μουσικά ακούσματα είναι απλά διαφορετικά . Επειδή λοιπόν τα όρια δεν είναι καθορισμένα με σαφή τρόπο , είναι σημαντικό να συζητάμε με τα παιδιά μας και να ζυγίζουμε και τις δυο πλευρές πριν πάρουμε την απόφασή μας.
Η αγάπη σας είναι υπό όρους (ή μπορεί με τον λόγο σας να περνάτε αυτό το μήνυμα)
Αν χρησιμοποιείτε φράσεις όπως «Πάντα θα σ’ αγαπώ, αλλά θα ήθελα η συμπεριφορά σου να …» ή «Ξέρω ότι μπορείς καλύτερα» ή «Σε προειδοποιώ πως αν…» ή «Μην πεις…». Τέτοιου είδους φράσεις επιδρούν αρνητικά στον ψυχισμό του παιδιού και μειώνουν την αυτοπεποίθησή του.
Δεν προσέχετε τα λόγια σας
Δεν έχει σημασία μόνο ο τρόπος αλλά και το τι λέτε. Ακόμα κι αν ο τόνος της φωνής σας είναι ήρεμος , τα λόγια έχουν σημασία. Το περιεχόμενο είναι πιο σημαντικό από τον τρόπο που λέτε κάτι.
Παίζετε πάντα τον ρόλο του «αστυνομικού», του «γκρινιάρη» ή του «τιμωρού»
Αν οι παραπάνω ρόλοι είναι οι στυλοβάτες της σχέσης που έχετε αναπτύξει με τα παιδιά σας, τότε ως γονείς είστε πολύ αυστηροί. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι παιδιά και πρέπει να βλέπουν και την χαρούμενη και διασκεδαστική πλευρά των γονιών. Είναι σημαντικό να σας εμπιστεύονται και όχι να σας φοβούνται.
Τα παιδιά σας αφήνουν «στην απέξω» στα σημαντικά θέματα
Αν τα παιδιά σας με τον καιρό συζητούν όλο και λιγότερο μαζί σας για σοβαρά θέματα και εστιάζουν στα επιφανειακά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα απασχολεί τίποτα, αλλά ότι δεν θέλουν να τα συζητάτε μαζί γιατί είστε πολύ αυστηροί. Μπορεί λοιπόν να έχετε κερδίσει πολλές μάχες, φαίνεται όμως ότι έχετε χάσει τον πόλεμο. Τα παιδιά μπορεί να κάνουν πράγματα που σας αρέσουν αλλά δεν ανοίγουν την καρδιά τους για τις ανησυχίες τους. Προσπαθήστε να τα πλησιάσετε και να κερδίσετε την εμπιστοσύνη τους.
Τα παιδιά δεν φέρνουν φίλους στο σπίτι
Τα παιδιά χρειάζονται κανόνες αλλά μπορούν να συνυπάρξουν με άλλα παιδιά ακόμα κι σε ένα σπίτι με κανόνες. Αν όμως ξοδεύετε τον χρόνο σας υπενθυμίζοντας μόνο τους κανόνες, κρατώντας επικριτική στάση απέναντι στο παιδί σας μπροστά και σε άλλα παιδιά, τότε αργά ή γρήγορα θα σταματήσει να φέρνει φίλους στο σπίτι. Δημιουργήστε ένα ευχάριστο, άνετο και ασφαλές περιβάλλον στο σπίτι.
