Οι φίλοι που δεν έχουν παιδιά δυσκολεύονται να καταλάβουν πολλά πράγματα. Κάποια από αυτά είναι τα παρακάτω.
Φρικάρουν στην ιδέα του τοκετού
«Είναι αλήθεια ότι σου κάνουν κλύσμα την ώρα του τοκετού για να…αποφευχθούν τα χειρότερα; Πες μου είναι αλήθεια;»
Αναγουλιάζουν όταν βλέπουν ένα μωρό να κάνει εμετό
«Ω, Θεέ μου, αυτό δεν είναι εμετός, η σκηνή από τον Εξορκιστή είναι!»
Συγχέουν την αλλαγή της πάνας με το τέλος του κόσμου
«Το μυρίζω! Τι θα κάνουμε τώρα;»
Αισθάνονται πραγματικά ντροπή αν πουν κακιά λέξη μπροστά στο μωρό
«Συγγνώμη!! Μα πώς την πάτησα έτσι;»
Παίρνουν τηλέφωνο στις 11 το βράδυ να πάτε για ποτάκι
Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα. Δεν κοιμούνται τέτοια ώρα τα παιδιά;»
Λένε πως σας καταλαβαίνουν επειδή έχουν …σκύλο
«Είναι το μωράκι μου!»
Πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσουν να αγαπήσουν το μωρό περισσότερο από τον σκύλο
«Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν. Εννοώ… αχ κοίτα αυτή τη φάτσα!»
Θυμώνουν πραγματικά όταν τους λέτε ότι είστε απασχολημένοι
«Απλά να ξέρεις ότι είμαι κι εγώ απασχολημένη αλλά για σένα προσπαθώ να βρω λίγο χρόνο!»
Δεν αντέχουν να βλέπουν άλλες φωτογραφίες με μωρά στο Facebook και ποστάρουν μια selfie
«Ουάου! Είναι για profile!»
Εντυπωσιάζονται πραγματικά όταν το παιδί σας αρχίζει να μιλάει
«Δεν το πιστεύω! Μπορείτε πραγματικά να συζητάτε!»
Κάνουν παράπονα όταν δεν τους καλείτε σε παιδικά πάρτι
«Μα γιατί; Δεν μετράω πια επειδή δεν έχω παιδιά;»
Παραπονιούνται όταν τους καλείτε σε παιδικά πάρτι
«Πες μου ότι θα έχει τουλάχιστον μπύρα!»
Δίνουν μια καραμέλα στο παιδί σας και λένε «Νομίζω ότι με συμπαθεί πραγματικά»
«Πάντα τα πήγαινα πολύ καλά με τα παιδιά»
