Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, η ώρα που περνάμε μπροστά από μία τηλεόραση, έχει αυξηθεί. Ειδικά, στις μικρότερες ηλικίες. Ωστόσο, οι ειδικοί (παιδίατροι, διαιτολόγοι κ.α.) κρούουν πολλές φορές τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις πολύπλευρες αρνητικές επιδράσεις που έχει η πολύωρη παθητική παρακολούθηση της τηλεόρασης για την υγεία των παιδιών. Μια πτυχή αυτών αποδίδεται στο τι «χάνουν» τα παιδιά όσο προσκολλώνται στην τηλεόραση.
Γιατί όταν ένα παιδί στέκεται με τις ώρες μπροστά από την οθόνη, ουσιαστικά χάνει σημαντικές ευκαιρίες για να γίνει πιο δραστήριο πνευματικά, συναισθηματικά, καλλιτεχνικά και κυρίως σωματικά. Αντί, δηλαδή, τα παιδιά να παίζουν και να ασκούνται εκτός του σπιτιού, να περνούν την ώρα τους διαβάζοντας ένα βιβλίο, να συζητάνε ή να έρχονται σε επαφή με άλλα συνομήλικα παιδιά, αναπτύσσοντας την κοινωνικότητά τους και τη συνεργασία, ή ακόμα και να μελετάνε για την επόμενη ημέρα στο σχολείο, «αιχμαλωτίζονται» επί μακρόν μπροστά σε μία οθόνη.
Έτσι, σε γενικές γραμμές, όταν ένα παιδί παρακολουθεί τηλεόραση το πιο πιθανό είναι ότι δεν αναπτύσσει δεξιότητες και συμπεριφορές σημαντικές για τη συνολική διαπαιδαγώγησή του, όπως:
- Δεν κάνει ερωτήσεις
- Δεν λύνει προβλήματα
- Δεν γίνεται δημιουργικό
- Δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες
- Δεν εξασκεί τον συντονισμό ματιού-χεριού
- Δεν αναπτύσσει κινητικές δεξιότητες
- Δεν χρησιμοποιεί κριτική σκέψη, και δεν σκέφτεται λογικά και αναλυτικά
- Δεν αναπτύσσει επικοινωνιακές ικανότητες
- Δεν παίζει ούτε συνδιαλέγεται με άλλα παιδιά ή ενήλικες.
